Moslims In De Politiek: Gevaarlijk en Extremistisch
Kan je als moslim succesvol zijn in de Nederlandse politiek? Uit voorbeelden blijkt van niet, tenzij je de islam afkeurt en verdoemt. Waarom is dit de enige reden? Daar ga ik in onderstaande post dieper op in.
Als moslimvrouw ben ik altijd erg bewust geweest van hoe ik overkom en hoe anderen mij labelen. Helaas is voor vele toeschouders mijn moslim identiteitsaspect niet los te koppelen van mij als persoon. Uit onderzoek is gebleken dat velen Moslims hun moslim identiteit op de eerste plek zetten; de overige identiteitsaspecten volgen. Dat is prima en een individuele keuze. Toch is duidelijk te zien dat deze moslim identiteit als iets gevaarlijks en bedreigends wordt gezien in de Nederlandse en Westerse samenleving, met name in de politiek.
Moslims in de politiek worden gezien als iets engs. Daar is een academische verklaring voor: de islam wordt gekoppeld aan anti-democratische ideeën, wat scherp clasht met de Nederlandse en Westerse blik op democratie, vrijheid en normen en waarden (Bakali, N. 2016. ‘Historicizing and Theorizing Islamophobia and Anti-Muslim Racism’. In: Islamophobia: Understanding Anti-Muslim Racism through the Lived Experiences of Muslim Youth, 11-25. Springer). Dit zorgt ervoor dat moslims van nature worden gestereotypeerd als ‘barbaren die niet in staat zijn democratisch en westers te denken en te handelen’.
Dit is vaak te zien in de praktijk: moslims worden niet gekozen of gewantrouwd in politieke instanties, islamitische organisaties worden beschuldigd van nauwe contacten met extremistische en terroristische organisaties (zonder concreet bewijs) en de loyaliteiten van moslims worden betwijfeld en bevraagd (bijvoorbeeld in de recente genocide van de Palestijnen door de Israëlische staat). In Nederland was dit duidelijk te zien in de manier waarop er met Kauthar Bouchallikht, eerste hijab-dragende parlementslid (van GroenLinks) in Nederland, werd omgegaan. Haar verleden werd opgegraven, gelinkt aan extremistische organisaties en zodanig verdraaid om haar in een negatief daglicht te kunnen plaatsen. Ook werd zij gediscrimineerd door andere kamerleden en burgers op basis van haar religie, waar zij zich tegen uitsprak. Zij werd zodanig bedreigd, dat mede-partijleden zich zorgen maakten over haar veiligheid. Zij als individu wordt niet gezien; de hyper focus ligt op haar hoofddoek en religie.
Uit de velen gesprekken die ik heb gehad en de onderzoeken die ik heb gelezen, komt keer op keer naar voren hoe moslims (voornamelijk moslima’s) zich niet veilig genoeg voelen in Nederland om een politieke rol te vervullen. Dit komt door de aangetoonde islamofobie en hoofddoek haat wat al jaren (zonder tegenactie) in Nederland plaatsvindt. (Tip: veel betrouwbare onderzoeken over dit onderwerp zijn te vinden op Google Scholar).
Ook is het opvallend dat politieke islam leidt tot veel meer ophef, weerstand en angst vergeleken met christelijke politiek of andere religieuze politieke perspectieven. Dit is tevens te verklaren door islamofobie in het Westen, wat begon in de 7de eeuw door de groei van de islam, wat geprobeerd is tegen te houden door christelijke kruistochten en kolonialisme. Assumpties en stereotypen over de islam, moslims en hoofddoeken, wat leidde tot islamofobie, zijn exponentieel toegenomen na 9/11 en genormaliseerd in de Nederlandse politiek onder het mom van ‘vrijheid van meningsuiting’. Dit probleem wordt nog steeds amper erkent door de politiek, ondanks dat het iedereen in de Nederlandse samenleving schaadt. Uitsluiting leidt tot segregatie en de ontkoppeling van groepen in de samenleving. Dit leidt tot minder sociale cohesie en begrip, wat conflicten en onveiligheid vergroot.
Grappig genoeg zijn het dus juist de groepen die de islam en moslims wegtekenen als ‘gevaarlijk en achterlijk’ die zorgen voor de onveiligheid en breuk in sociale saamhorigheid in Nederland. De Nederlandse politiek vind het nu vooral belangrijk zich bezig te houden met onbenullige discussies en urenlange knullige gesprekken over semantiek. Hopelijk zal de politiek in de toekomst een betere weerspiegeling zijn van de échte problemen die plaatsvinden in Nederland en effect hebben op de Nederlandse burgers.
