IJzige Islamophobia: Terrorisme, Vrijheid en Islam
Sinds 9/11 is de angst voor terreuraanslagen gigantisch toegenomen. Terrorisme kreeg heel veel aandacht en stond centraal in de politiek en zelfs in alledaagse gesprekken. Als kind merkte ik dat al dus ging ik ervanuit dat terrorisme iets nieuws was maar terroristische aanslagen gebeuren al sinds de jaren zeventig. Terrorisme werd toen nog niet direct gekoppeld aan één religie. Dat veranderde na 9/11. En nu wordt als gevolg de Islam door de modder gehaald en worden er spotprenten gemaakt waar vele mensen diep door geraakt worden.
Als we het nu hebben over terrorisme, wordt het direct gekoppeld aan de Islam. Veel moslims worden ook uitgemaakt voor terrorist als er een woord wisseling plaatsvindt. Terrorist is een nieuw scheldwoord geworden en dat is makkelijk tegen moslims te gebruiken. Dit speelt een rol in het alledaags racisme dat moslims meemaken, ook al wordt het gezien als iets wat niet erg is. ‘Ach, je moet je er niet zoveel van aantrekken‘. Makkelijk gezegd als je zelf geen slachtoffer van zulk verbaal geweld bent.
Zelf ben ik een moslim en kon ik nooit ook maar een glimp van de Islam herkennen in terreurdaden. Ook niet wanneer zij ‘Allahu Akbar‘ (God is groot) schreeuwden. Dit staat zo ver van de échte Islam waarin vrede, respect en gelijkwaardigheid het voortouw nemen. Nadat ik mij meer ging inlezen over de Islam en dit vergeleek met de extremisten, schrok ik van het beeld dat door de extremisten werd geschetst. Ik kan me voorstellen dat mensen schrikken als zij niet bekend zijn met wat de Islam inhoudt en dan zo een extremist in de media zien. Het beeld dat nog vaak wordt geschetst in de media suggereert dat de Islam een geloof is vol dwang, onderdrukking en ongelijke rechten. Jammer dat dit tot op de dag van vandaag nog gebeurd wat betekent dat journalisten duidelijk geen of slecht onderzoek doen.
In elke sociale groep (religie, cultuur, natie, leeftijdscategorie, ga maar door) zitten er rotte appels tussen. Die kunnen niet worden gezien als het voorbeeld voor de hele groep. Het is makkelijk daarvan uit te gaan maar dat is niet hoe de echte wereld in elkaar zit. Als je één vervelende moslim tegenkomt, betekent het niet dat elke moslim zo is. Wij als mensen bestaan uit vele sociale categorieën. Denk maar eens na over jezelf: ik ben een vrouw, een moslim, een student, een zus, een dochter, een cultuur snuiver, een toerist, kookliefhebber, boekenwurm, en noem maar op. Jouw identiteit als mens bestaan uit meerdere hokjes die kunnen veranderen en er kunnen ook nieuwe vakjes bij komen. Denk maar aan nieuwe hobby’s of hobby’s die je laat vallen. Hetzelfde geld voor alle mensen, dus ook moslims. Wij hebben allemaal het recht om menselijk behandelt te worden en elkaar menselijk te behandelen.
Elkaar op de juiste manier behandelen krijgen we als klein kindje al aangeleerd. Wat wel en niet mag, wat wel en niet vriendelijk/respectvol is en wat je wel en niet mag zeggen. Als je deze regels niet volgt, kan dat leiden tot het kwetsen van anderen. Een bekend voorbeeld is pesten. Hierin houdt iemand geen rekening met iemand anders; de redenen kunnen verschillen en doen er vaak niet toe. Er wordt vaak gedacht dat volwassenen niet kunnen pesten maar het tegendeel is waar. Volwassenen doen dit bewuster en ik vind dat ontzettend kinderachtig, zwak en zielig. Spotprenten zijn hier een voorbeeld van. Ik ben een groot voorstander van vrijheid van meningsuiting; ik heb een blog en dat ís een manier om mijn mening (respectvol en open voor discussie) te uiten. Toch kan je bij het uiten van je mening ook doordraven en overgaan op het kwetsen van anderen, waar ik de noodzaak rationeel niet van kan inzien.
Vrijheid van meningsuiting is bevrijdend maar hoe meer vrijheden, hoe meer verantwoordelijkheden en daar lopen veel mensen voor weg. Als een spotprent of uitspraak als erg kwetsend wordt ervaren door een grote groep mensen, waarom zou je ermee doorgaan? Is dat niet respectloos? In zulke situaties denk ik dan ‘if you have nothing nice to say, don’t say anything‘. Over alles kan een grapje worden gemaakt, alleen alles heeft zijn eigen grens. En telkens over die grens heen gaan, is pesten wat ontzettend zwak en kinderachtig is. Pesten komt vanuit een plek van onmacht, wat ik bij de spotprenten over de Islam kan begrijpen als ik kijk naar de angst en onmacht die spookt vanwege de terreur aanslagen. Wij moeten ons dan eraan herinneren dat de Islam en moslims niet achter zulke aanslagen staan en wij in hetzelfde schuitje zitten omdat er rotte appels tussen zitten die als individuen de wereld proberen te verpesten.
