Vrouwen Vechten Voor Vrijheid: Waarom Vrouwen Extra Op Hun Hoede Zijn

Naar een nieuwe stad gaan, kan verwarrend zijn. Of je nou toerist in eigen land speelt of naar een ander land gaat, het maakt niet uit. Een nieuwe omgeving is altijd wennen. Sommige mensen zoeken informatie op en andere mensen vragen het aan langslopende mensen. Dit kan op straat zijn of zelfs in winkels of supermarkten. Hier kan je best van schrikken. Mensen zijn bang opgelicht, aangevallen of bestolen te worden. Voor vrouwen komt hier een schep bovenop: zij zijn bang aangesproken te worden tegen hun wil in. Dit wordt vaak weggewuifd maar catcalling en seksuele intimidatie laat heftige (levenslange) psychologische schade achter. Veel vrouwen om mij heen ervaren dit in grotere mate. Hoe kan het zijn dat wij zo bang zijn voor een (onschuldige) toerist met vragen?

Dit sluit aan bij mijn vorige blogpost over cat calling en complimenten. Complimenten (en cat calling) kunnen goed bedoeld zijn maar kunnen ook leiden tot ongemakkelijkheid en een bedreigd gevoel bij vrouwen. Dit hoorde ik al vaker dus wou ik er meer over te weten komen. Ik heb met vrouwen gepraat, onderzoek gedaan en wetenschappelijke artikelen gelezen. Hieruit is gebleken dat veel vrouwen al snel complimenten of aandacht van (mannelijke) individuen ervoeren als een bedreiging door openbare onbeleefdheid (public incivility), wat tot negatieve gevoelens leidt rondom openbare ervaringen die dezelfde kant op zouden kunnen gaan.

Volgens een sociologisch onderzoek gedaan door Sara Bastomski en Philip Smith genaamd Gender, Fear, and Public Places: How Negative Encounters with Strangers Harm Women (Gender, Angst, en Publieke Plekken: Hoe Negatieve Ontmoetingen met Vreemde Mensen Vrouwen Schaden) melden vrouwen vaker dat zij emotionele schade hebben opgelopen door de negatieve ervaringen die zij hebben meegemaakt in het openbaar, zoals seksueel geweld/intimidatie en cat calling. Hierdoor kozen deze vrouwen ervoor minder vaak op zulke openbare plekken te komen omdat ze zich niet veilig en op hun gemak voelden.

Ik denk dat vrouwen deze gevoelens van angst onbewust aan elkaar doorgeven door elkaar altijd te waarschuwen, van jongs af aan. Dit is helaas nodig in onze samenleving maar leidt ook tot de onttrekking van sommige vrouwen uit de publieke sfeer. Dit merk ik ook om mij heen. Buiten afspreken is leuk maar ik word er altijd nerveus van, vooral in de avond in grote steden. Daarom spreek ik liever thuis af en dat vinden de meeste vriendinnen ook het fijnst.

Dit allemaal kan worden gezien als ver gezocht of overdreven, maar het is realiteit voor vele vrouwen. Elke keer als iemand mij iets wil vragen in de supermarkt, bonst mijn hart nog lang nadat de vraag is beantwoord. Als iemand op straat op mij af stapt, word ik ontzettend nerveus en achterdochtig ook al heeft diegene geen kwade bedoelingen. In de avond loop ik heel snel naar huis en als iemand vijf seconde te lang naar mij kijkt, sta ik kaar om een vriendin of familielid te bellen ‘voor het geval dat’'. Vrouwen geven elkaar ook tips over hoe ze zichzelf op straat moeten beschermen door hun sleutels of deodorant te gebruiken. We hebben het allemaal erover alsof het een grapje is maar het is eng dat zulke tips moeten worden gedeeld. Dit alles kan worden gezien als overdreven door veel mannen maar dit zijn enge reële situaties die vrouwen dagelijks meemaken. Dus even roepen ‘hey meisje‘ is een luchtige ervaring die voor een man na tien seconde al is vergeten maar voor een vrouw kan die enge ‘wat als‘ situatie nog tien jaar blijven hangen.